Onze eerste dagen
Blijf op de hoogte en volg Judith en Karlijn
07 Februari 2014 | Ghana, Akatsi
Hey allemaal,
We zijn hier nu een paar dagen en hebben eindelijk de mogelijkheid om een stukje te schrijven. Let’s start from the beginning..
Woensdagavond kwamen we eindelijk aan in Accra. Jammer genoeg was het al donker toen we landden waardoor we niet veel van Accra konden zien. De vliegreis was prima, we hebben de woestijn zien liggen en een mooie zonsondergang gezien.
Na erg lang wachten in de rij voor de douane en vervolgens als een van de laatste onze bagage de band op zien rollen, werden we opgewacht door Sef Johnson, de principal en zijn chauffeur. Het was een verlossing om hen te zien, omdat iedereen onze bagage wilde dragen en daar dan een fooi voor wilde krijgen. We liepen naar de auto, legden de bagage achterin tussen de trossen bananen en vertrokken richting Akatsi. De cd in de auto was zeer interessant: Dolly Parton, Elvis en verschillende country liedjes. Niet helemaal wat je verwacht wanneer je in Afrika aankomt!
Na een rit van 2,5 uur kwamen we eindelijk aan in Akatsi. We waren erg moe, maar gingen mee naar het huis van de principal om zijn vrouw te ontmoeten en thee te drinken. Er is ons namelijk vijf keer verteld tijdens die autorit dat het belangrijk is om thee te drinken voor je gaat slapen. Dusja, dan doen wij dat natuurlijk ook al is het al na middernacht!
Na dat bezoekje werden we naar ons huisje gebracht. Het ritje ernaartoe over het campusterrein leek wel een jeepsafari met al dat gehobbel.
We hebben ons omgekleed en zijn met de klamboe over ons heen gaan slapen. Het ophangen van de klamboe was ons net een beetje teveel werk, dat project was voor de volgende dag.
We zitten niet in het originele guesthouse. Het huisje van Sef is laatst afgebrand en daardoor woont hij nu in het guesthouse. Daarom zitten wij in een huisje wat normaal voor studenten bedoeld is, maar wat ook vaak leeg staat.
De volgende ochtend moesten we alweer vroeg op waardoor het weer een erg korte nacht was. Sef nam ons mee, liet ons de basisschool zien en stelde ons voor aan de headmaster en nog heel veel andere mensen van wie we de namen niet meer weten. De kinderen keken hun ogen uit toen wij langsliepen en riepen steeds ‘juva’ Dit betekent blanke en is niet bedoeld als scheldwoord. Toch voelt het een beetje raar als dit steeds naar je wordt geroepen. Niet alleen de kinderen keken hun ogen uit, ook wij deden de ene na de andere indruk op. Daarna zijn we weer naar het kantoor van de principal gegaan en zijn er nog wat dingen besproken, zoals water en internet. Jammer genoeg hebben we nog steeds geen water. Wel hebben we een aantal emmers water gekregen. Zo hebben we donderdagavond voor het eerst kunnen ‘douchen’. We voelden ons erg vies, dus hebben onszelf gewassen door emmers water over ons heen te gooien. Dit voelde toch wel lekker. We hadden dit graag met jullie willen delen maar sommige dingen moet je niet met camera vastleggen . De emmers water werden gebracht door een hele stoet knappe studenten in uniform. Karlijn maakte de deur open en we dachten dat de rij niet ophield. Er bleven maar mannen met emmers water binnenkomen. Dankzij hen hebben we dus een prima eerste ‘douche’ gehad!
Na het gesprek met de principal zijn we met zijn chauffeur naar de markt gegaan. We hebben wat drinken en eten gekocht. De markt was ook weer een hele belevenis. Elke vier dagen is er markt. Je kunt er van alles krijgen, van fruit tot rieten manden tot wasmiddel. Ook hier werden we weer vaak ‘juva’ genoemd door mensen die met van alles op hun hoofd liepen. (Hoe zouden wij hen kunnen noemen? Haha). Behalve manden vol met kippen, schalen met vis en zakken rijst liepen ze ook met nog levende schapen op hun hoofd.
Eten is hier niet erg duur. Onze eerste maaltijd: spaghetti met tomatenpuree (geen aanrader) kostte maar 66 eurocent oftewel: 2 cedi.
Na de markt hadden we de tijd om onze spullen uit te pakken en de klamboes op te hangen. Slapen met een klamboe in je gezicht is ook niet alles. Het ophangen van de klamboe hebben we op een creatieve manier opgelost (zie de foto’s). Omdat er in de kasten geen schappen hangen, hebben we het stapelbed omgetoverd tot kast.
Donderdagavond hebben we dus voor het eerst ‘gedoucht’ waarna we in bed zijn gekropen (letterlijk aangezien je op een lenige manier jezelf onder je klamboe door moet manoeuvreren).
Vrijdagochtend ging de wekker weer vroeg, dit keer om half 6. (We hebben het maar zwaar deze laatste dagen: zo vroeg opstaan steeds!). Om half 7 stonden we met 300 andere studenten te luisteren, te klappen, te zingen en te bidden (jaja!) tijdens het ochtendgebed. Daarna kwam Sef nog even aan het woord en ging ons aan de studenten voorstellen. We werden naar voren geroepen en daar stonden we dan: 300 studenten die je aan staan te gapen en niet kunnen geloven dat we pas 19 en 20 jaar oud zijn. Daarnaast is het uitspreken van vooral de naam Judith erg moeilijk (denk aan: Julliet, Julit, Judif etc). Karlijn is ook niet makkelijk voor ze, maar het lijkt een beetje op een Ghanese naam. Welke naam dat is weten wij ook niet!
We hebben ons dus voorgesteld en kort verteld wat we hier komen doen. De mensen lachen hier veel wat erg gezellig is, maar we hebben niet altijd door waarom ze moeten lachen. (Misschien wel om ons, aangezien dit al begon bij aankomst op het vliegveld :P )
Al met al een heel verhaal van alleen al onze eerste paar dagen hier. Het is even wennen allemaal en vaak wat behelpen, maar we komen nog niet terug hoor! Ondanks dat het soms wat lastig en wennen is, hebben we al veel leuke momenten meegemaakt en hebben we er zin in om maandag te gaan beginnen op de basisschool hier!
We zijn hier nu een paar dagen en hebben eindelijk de mogelijkheid om een stukje te schrijven. Let’s start from the beginning..
Woensdagavond kwamen we eindelijk aan in Accra. Jammer genoeg was het al donker toen we landden waardoor we niet veel van Accra konden zien. De vliegreis was prima, we hebben de woestijn zien liggen en een mooie zonsondergang gezien.
Na erg lang wachten in de rij voor de douane en vervolgens als een van de laatste onze bagage de band op zien rollen, werden we opgewacht door Sef Johnson, de principal en zijn chauffeur. Het was een verlossing om hen te zien, omdat iedereen onze bagage wilde dragen en daar dan een fooi voor wilde krijgen. We liepen naar de auto, legden de bagage achterin tussen de trossen bananen en vertrokken richting Akatsi. De cd in de auto was zeer interessant: Dolly Parton, Elvis en verschillende country liedjes. Niet helemaal wat je verwacht wanneer je in Afrika aankomt!
Na een rit van 2,5 uur kwamen we eindelijk aan in Akatsi. We waren erg moe, maar gingen mee naar het huis van de principal om zijn vrouw te ontmoeten en thee te drinken. Er is ons namelijk vijf keer verteld tijdens die autorit dat het belangrijk is om thee te drinken voor je gaat slapen. Dusja, dan doen wij dat natuurlijk ook al is het al na middernacht!
Na dat bezoekje werden we naar ons huisje gebracht. Het ritje ernaartoe over het campusterrein leek wel een jeepsafari met al dat gehobbel.
We hebben ons omgekleed en zijn met de klamboe over ons heen gaan slapen. Het ophangen van de klamboe was ons net een beetje teveel werk, dat project was voor de volgende dag.
We zitten niet in het originele guesthouse. Het huisje van Sef is laatst afgebrand en daardoor woont hij nu in het guesthouse. Daarom zitten wij in een huisje wat normaal voor studenten bedoeld is, maar wat ook vaak leeg staat.
De volgende ochtend moesten we alweer vroeg op waardoor het weer een erg korte nacht was. Sef nam ons mee, liet ons de basisschool zien en stelde ons voor aan de headmaster en nog heel veel andere mensen van wie we de namen niet meer weten. De kinderen keken hun ogen uit toen wij langsliepen en riepen steeds ‘juva’ Dit betekent blanke en is niet bedoeld als scheldwoord. Toch voelt het een beetje raar als dit steeds naar je wordt geroepen. Niet alleen de kinderen keken hun ogen uit, ook wij deden de ene na de andere indruk op. Daarna zijn we weer naar het kantoor van de principal gegaan en zijn er nog wat dingen besproken, zoals water en internet. Jammer genoeg hebben we nog steeds geen water. Wel hebben we een aantal emmers water gekregen. Zo hebben we donderdagavond voor het eerst kunnen ‘douchen’. We voelden ons erg vies, dus hebben onszelf gewassen door emmers water over ons heen te gooien. Dit voelde toch wel lekker. We hadden dit graag met jullie willen delen maar sommige dingen moet je niet met camera vastleggen . De emmers water werden gebracht door een hele stoet knappe studenten in uniform. Karlijn maakte de deur open en we dachten dat de rij niet ophield. Er bleven maar mannen met emmers water binnenkomen. Dankzij hen hebben we dus een prima eerste ‘douche’ gehad!
Na het gesprek met de principal zijn we met zijn chauffeur naar de markt gegaan. We hebben wat drinken en eten gekocht. De markt was ook weer een hele belevenis. Elke vier dagen is er markt. Je kunt er van alles krijgen, van fruit tot rieten manden tot wasmiddel. Ook hier werden we weer vaak ‘juva’ genoemd door mensen die met van alles op hun hoofd liepen. (Hoe zouden wij hen kunnen noemen? Haha). Behalve manden vol met kippen, schalen met vis en zakken rijst liepen ze ook met nog levende schapen op hun hoofd.
Eten is hier niet erg duur. Onze eerste maaltijd: spaghetti met tomatenpuree (geen aanrader) kostte maar 66 eurocent oftewel: 2 cedi.
Na de markt hadden we de tijd om onze spullen uit te pakken en de klamboes op te hangen. Slapen met een klamboe in je gezicht is ook niet alles. Het ophangen van de klamboe hebben we op een creatieve manier opgelost (zie de foto’s). Omdat er in de kasten geen schappen hangen, hebben we het stapelbed omgetoverd tot kast.
Donderdagavond hebben we dus voor het eerst ‘gedoucht’ waarna we in bed zijn gekropen (letterlijk aangezien je op een lenige manier jezelf onder je klamboe door moet manoeuvreren).
Vrijdagochtend ging de wekker weer vroeg, dit keer om half 6. (We hebben het maar zwaar deze laatste dagen: zo vroeg opstaan steeds!). Om half 7 stonden we met 300 andere studenten te luisteren, te klappen, te zingen en te bidden (jaja!) tijdens het ochtendgebed. Daarna kwam Sef nog even aan het woord en ging ons aan de studenten voorstellen. We werden naar voren geroepen en daar stonden we dan: 300 studenten die je aan staan te gapen en niet kunnen geloven dat we pas 19 en 20 jaar oud zijn. Daarnaast is het uitspreken van vooral de naam Judith erg moeilijk (denk aan: Julliet, Julit, Judif etc). Karlijn is ook niet makkelijk voor ze, maar het lijkt een beetje op een Ghanese naam. Welke naam dat is weten wij ook niet!
We hebben ons dus voorgesteld en kort verteld wat we hier komen doen. De mensen lachen hier veel wat erg gezellig is, maar we hebben niet altijd door waarom ze moeten lachen. (Misschien wel om ons, aangezien dit al begon bij aankomst op het vliegveld :P )
Al met al een heel verhaal van alleen al onze eerste paar dagen hier. Het is even wennen allemaal en vaak wat behelpen, maar we komen nog niet terug hoor! Ondanks dat het soms wat lastig en wennen is, hebben we al veel leuke momenten meegemaakt en hebben we er zin in om maandag te gaan beginnen op de basisschool hier!
-
07 Februari 2014 - 20:44
Marieke:
Hoi Judith en Karlijn,
Leuk verhaal en mooie foto's! Jullie Juva's vermaken je wel ;) Geniet er van!
XXX -
07 Februari 2014 - 20:48
Anne (van Maanen):
Hi Juud! Wat een joekel van een verhaal, maar wel vermakelijk en vooral zie ik al helemaal voor me hoe iedereen heel hard lacht!! Hihi (kon er niets aan doen ??)
Jullie onderkomen ziet er nogal prima uit! Tis natuurlijk geen super luxe, maar zeker bovenstandaard toch?
Geniet ervan, want uit ervaring weet ik - 5 maanden vliegen zo voorbij!!
xxx je nicht -
07 Februari 2014 - 21:01
Roel Mariel En Mila:
Karlijn wat een leuk verhaal! We vinden het heel leuk om je te kunnen volgen daar in Ghana.
Veel succes en plezier nog! -
07 Februari 2014 - 21:05
Ilse:
Haa ladies!
Wat een verhaal voor de eerste paar dagen! Fijn te horen dat de reis goed is verlopen.
Leuk dat de mensen veel lachen om wat dan ook, dat komt voor jullie goed uit, haha :)
Veel plezier maandag bij jullie eerste dag op de basisschool! Dat zal vast ook wel wennen en je ogen uit kijken zijn.
xxx
-
07 Februari 2014 - 21:30
Marit:
Fijn om wat van jullie te horen en erg leuke foto's!
Dat water komt hopelijk snel.
Veel plezier maandag en ik kijk uit naar jullie volgende verhaaltje:)
Liefs Marit
-
07 Februari 2014 - 21:41
T-Frida:
Leuk Judith om te horen dat jullie goed zijn aangekomen.
Jouw verhaal deed me terug denken toen wij voor 12 jaren in Nigeria hebben gewoond.
Maar alles is wennen en dat kunnen jullie wel.
Ik wens jullie heel veel succes met jullie eerste schooldag.
Ik blijf jullie volgen vind hartstikke leuk.
Zelf vertrekken we morgen zaterdag naar Aruba voor 4 weken.
Maar zal echt daar ook jullie verhalen volgen.
Liefs en groetjes.
-
07 Februari 2014 - 21:54
Jos:
leuk om je zo even te kunnen volgen ,geniet van alle indrukken en deze reis van je leven .groetjes jos.
-
07 Februari 2014 - 22:43
Riet:
Hoi Karlijn
Fijn om te horen dat jullie goed zijn aangekomen. Leuk om jullie verhaal te lezen. Mooie foto's. Heel veel succes maandag met jullie eerste schooldag. Veel plezier en geniet ervan. Ik heb jullie verhaal uitgeprint en neem het morgenvroeg mee naar opa en oma. Wat zullen die blij zijn om iets van jullie te horen. We blijven jullie volgen.
Heel veel groetjes van Henk, Riet, Koen. Luuk en Anke -
07 Februari 2014 - 23:33
Tim:
Hee Karlijn en Judith. Wat een leuk verhaal en mooie foto's! Ben nu alweer benieuwd naar de volgende. Have fun! Gr. Tim -
08 Februari 2014 - 00:39
Bart:
Hey Judith en Karlijn,
Makamba, juva je maakt nog eens wat mee!
Het huisje ziet er leuk uit, daar zou pap zich nog kunnen uitleven.
Btw wie heeft die kakkerlak geplet, kan me haast niet voorstellen dat Juud zo'n daredevil is ;p
Veel plezier!
Je lieve bruder, Birdie -
08 Februari 2014 - 01:12
Iris:
Eeey makambas!
Dus groen is het nieuwe blauw, moooooi, groen is natuurlijk ook een veel mooiere kleur ^_^
Fijn iets van jullie te horen en dat jullie goed aangekomen zijn én hebben kunnen douchen.
Prachtfoto's! Ik vraag me af of jullie pasta erger was dan onze holle pasta van de Spar.
Veel succes maandag!
Liefs xxxx Iris -
08 Februari 2014 - 09:20
Angelique:
Heeey dames,
Leuk zeg om jullie eerste belevenissen is Ghana te volgen.
Heel veel succes maandag op school! De foto's zijn echt prachtig.
Liefs x angelique
-
08 Februari 2014 - 15:33
Marjolein:
Ha lieverdjes!
Wat een tof verhaal. Hebben jullie een foto van diegene met het schaap op t hoofd? Dat MOET ik zien ;)
Als het eten niet lekker is: heule veule bananas eten ;) Is gezond en het vult ook nog!
Ik vind jullie huisje er echt tof uit zien! Mooi opgelost met die klamboes! Creatief hoor!
Geniet maar hard daar! Heel veel plezier maandag =]
Ben benieuwd naar de jullie komende avonturen.
Heel veel liefs en kussen,
Lein -
08 Februari 2014 - 23:41
Lou&Marga:
Superleuk om te lezen en fijn om te horen dat jullie je al een beetje gesetteld hebben.
Oké, geen 5 sterren, maar goed te doen, toch?!
Geniet van alle indrukken en ervaringen en veel succes op school, vanaf maandag.
Ook daar zullen jullie wel de nodige aandacht trekken...! Haha!
Groetjes, Lou & Marga -
10 Februari 2014 - 14:36
Opa En Oma:
Hallo Karlijn
Fijn om te horen dat de reis goed gegaan heeft. Als wij dat zo horen dan is het toch een hele belevenis. Hopelijk dat het allemaal goed mag gaan, ook op school. Wij wensen je nog veel succes en plezier, dat hoort er ook bij.
Groetjes Opa en Oma -
11 Februari 2014 - 16:42
Anneli Schaufeli:
Hoezo 'huisje': het lijkt bijna een villa: veel ruimte, een veranda en palmbomen in de tuin. Nu nog stromend water! -
12 Februari 2014 - 21:23
Louise:
Wow, wat een avonturen zeg:) Nu al;)
Wat ziet het erg gezellig uit op de foto's. Heel kleurrijk allemaal.
Hebben jullie al stromend water? Hoe was het op de basisschool?
Ben benieuwd naar jullie volgend verhaal:)
Liefs, XXX Louise -
18 Februari 2014 - 12:22
Peter Thijssen:
Hi dames. Op het verjaardagsfeest van Koen kreeg ik jullie site door. Vind het leuk om de foto's te zien.
Ik heb heel goede herinneringen aan Ghana en was er altijd graag. Veiliger dan veel andere Afrikaanse landen en vriendelijk. Afrikanen hebben een bijzonder goed gevoel voor humor, en dat is ook altijd leuk. Wat die kakkerlakken betreft, als je ze levend het huis uit kan krijgen is beter dan er een grote voet op te zetten, want dan komen de eitjes er uit en krijg je er steeds meer. Het is maar een weet. Veel succes daar, dat komt best goed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
