Het regenseizoen heeft zijn intrede gedaan

Ndo nami!

Jammer… niet meer kakkerlakkenvrij!
Loop je ’s morgens de deur uit, ligt er naast de deur een huge kakkerlak dood te gaan, creperend. Om hem te helpen en het zo lekker voelt hebben we even flink gespoten met de insecticide. Nu denken jullie natuurlijk, probleem opgelost!
Was het maar zo’n feest.. dezelfde avond hebben we een peuterkakkerlak en een babykakkerlak vermoord. Diezelfde nacht is er nog een babykakkerlak gesneuveld. Nu zijn we weer een paar dagen kakkerlakkenvrij. Voelden wij ons lullig met onze insecticide? NOPE!
Behalve dat we hier veel kakkerlakkenlichamen moeten ruimen, komen we regelmatig ook andere lijken tegen: denk aan torren, spinnen en beesten waarvan we de naam niet eens weten. Zo hebben we zojuist een beest opgeruimd. Zijn ledematen lagen verspreid door de keuken en een heel leger mieren was al begonnen met hun feestmaal.

Drinkwater koop je hier vooral in zakjes van 500ML. In het begin goten wij deze steeds over in flesjes. Dit werd ons teveel werk (hoezo lui) en daarom drinken we al best lang steeds uit zakjes. Best handig eigenlijk! Je kunt hier overal op straat van die zakjes kopen dus je hoeft nooit water mee te nemen als je op pad gaat (tenzij je echt de bushbush ingaat).

Vorige week kwam Foster langsgelopen met een huge hakmes. Hij ging brandhout fixen. Wij natuurlijk mee en eventjes uitproberen: lachwekkend. Wat Foster in één slag doet, doen wij in 50 slagen. Maarja, hebben we dat ook weer gedaan. Foster heeft in ieder geval hard kunnen lachen.

Vorige week was er een vriendschappelijke handbalwedstrijd hier op de campus. Vanwege onze handbalster Karlijn, gingen we even kijken. Het was wel leuk en er was gelijk een uitnodiging om mee te doen. Dat leek ons geen strak plan.

Daar raakten we in gesprek met Michael (student). Het ging over onderwijs in Nederland en Ghana en hoe er om wordt gegaan met straffen. Na dit gesprek zijn wij erachter gekomen dat het hier in Ghana al sinds 1992 verboden is om kinderen te slaan. Dit verklaart waarom de stokken altijd een beetje achterin de hoek van het lokaal worden verstopt. Ze hebben natuurlijk een groot probleem wanneer de inspectie erachter komt.
Een paar dagen later kwam Michael langs in ons huisje. We hebben even gekletst en hij heeft wat films overgenomen op z’n usb. Ook heeft hij ons beloofd om een portret te tekenen van een foto van ons. We zijn benieuwd! Sinds dat bezoek heeft hij ons al vaak ’s avonds gebeld om ons welterusten te wensen. Grappige en rare gewoonte!

De mannen in Nederland zijn toch een beetje anders dan de mannen hier in Ghana. Zo hebben al verschillende keren verschillende mannen hier voor het huisje staan spelen en zwaaien met hun geslachtsdeel. Dit duurt soms ruim een kwartier. Ondertussen kijkt hij naar binnen om te zien of wij kijken. Gelukkig is dit in Nederland geen gewoonte!

We hebben laatst kennis gemaakt met Lena. Zij is kleermaakster en heeft ook voor voorgaande Nederlandse studenten jurkjes gemaakt. Gisteren hebben we samen met haar stoffen uitgezocht en ze heeft ons opgemeten. Dinsdag zijn de jurkjes als het goed is klaar. We zijn benieuwd, ons eerste echte Afrikaanse jurkjes!

Afgelopen maandagochtend begon het keihard te regenen. Binnen korte tijd waren de zandpaden niet meer begaanbaar en veranderd in kolkende rivieren (beetje overdrijven mag toch?!).
We hebben een tijdje staan wachten of het minder zou worden, voor ons is het maar 50 meter naar school maar we zouden zeiknat worden! Helaas werd het niet echt minder en besloten we maar te gaan. We waren officieel een half uur te laat. Echter waren wij de 4e en 5e van alle studenten en leerkrachten op school. Meevaller! Ook waren er nog maar een paar kinderen. Bij Karlijn waren er bij haar aankomst maar 13 van de 56 kinderen en bij Judith maar liefst 16 van de 56 kinderen. Grote klas! In plaats van om 8 uur begon de les pas om een uur of half 10, toen werd de regen ook minder. Hebben we dat ook weer meegemaakt!

Afgelopen dinsdag zijn we naar Ho geweest. Dit is de hoofdstad van de provincie. We moesten ons visum gaan verlengen. Met een uitnodigingsbrief van the principal gingen we op pad. De officier die ons hielp was enorm aan het flirten. Best irritant maar we gingen er maar een beetje op in: alles voor ons visum! We hebben een verlenging gekregen voor 2 maanden. Volgende week kunnen we ons paspoort met het visum ophalen in Ho.
Wij helemaal blij en toen gingen we op zoek naar een plaats om lekker te eten. Dit is gelukt: frietjes met kip. Smaakte toppie!
Toen we weer naar het trotro station van Ho gingen om een trotro naar Akatsi te pakken, spotten we een supermarktje. Hier verkochten ze heel veel lekkere dingen, zoals Nederlands speculaas. Uiteindelijk zijn we met een bus Pringles naar huis vertrokken. Tot nu toe hebben we ons nog kunnen bedwingen en staat hij nog op het aanrecht. De vraag is.. hoelang nog?!

Vorige week werden er op de primary school kleine bijbeltjes uitgedeeld (pocketversie). We waren toen net bezig met onze tweede les van het project. Terwijl de bijbeltjes werden uitgedeeld, zeiden we al zachtjes tegen elkaar: ‘Oehh, ik wil er ook wel eentje!’ Alsof onze gedachten werden gehoord, kregen we er ook allebei eentje!
Vorige week kwam een kind uit Judith haar klas vertellen dat er een stukje in het Nederlands staat. Dit is zo’n standaardstukje dat in 25 talen ofzo staat. Judith heeft nu op film staan dat haar klas dit stuk in het Nederlands opzegt. Klinkt supergrappig, beetje een vaag Duits accent klinkt erdoorheen.

Zoals we de vorige keer hebben verteld, zijn we met ons project over constructies aan de slag geweest. Woensdag hebben we dit afgerond.
Het was erg leuk om te doen en de kinderen vonden het geweldig om een huis te mogen bouwen.
De eerste paar lessen hebben we ze informatie gegeven en een proefje met ze gedaan om de stevigheid van een brug te testen. De laatste lessen hebben ze in groepjes een huis gebouwd door gebruik te maken van constructies die we ze hadden geleerd. Zie foto’s voor resultaten.
We hebben het project en ons verslag erover helemaal afgerond.
Maandag begint de examination en die duurt twee weken. Daarna hebben we drie weken vakantie en dan nog een aantal weken stage waarin we een project willen doen in de klas van Karlijn. (Anders is het ook zo zielig voor die kinderen, ze verheugen zich er nu al op!)
We zitten nu al bijna op de helft van onze stage hier. De tijd gaat toch wel heel snel! Maar dat is positief.

Volgende week gaan we twee nachten naar Accra om Judith haar 21e jaar goed in te luiden. We hebben gereserveerd bij een hostel en als het goed is slapen we in een dorm. We zijn benieuwd hoe dat gaat verlopen! We hebben er wel heel veel zin in en gaan een feestje bouwen :)
Natuurlijk gaan jullie Judith allemaal feliciteren op 12 april maar... haar mobiel kan hier niet bellen en smssen. Whatsapp of email dus of naar ons Ghanese nummer!

Miadogo!!